Përmbledhja e Tour’it dhe kërcënimi i ekipit

Sikur nuk mjaftuan limitet që bënë në këtë edicion të Tour de France, David Lappartient – presidenti i Federatës Ndërkombëtare të Çiklizmit- UCI – ‘kërcënoi’ me shkurtim të mëtutjeshëm të ekipeve, deri në gjashtë veta!

LËNIA ANASH E ÇIKLISTËVE

Kujtojmë se këtë vit Tour de France ishte në tetë veta për ekip, ku disa ekipe kishin lënë jashtë disa nga emrat kyç duke provuar të përqendroheshin në njërën nga frontet për të sulmuar. Për shembull Mitchelton-Scott kishin lënë jashtë sprinterin Caleb Ewan për të forcuar përkrahësit e Adam Yates në garën për renditjen e përgjithshme. Gjithashtu në ngjitjen e parë në ‘serioze’, në Alpe d’Huez, shumica e sprinterëve përfshirë edhe fituesit e shumëfishtë të etapave deri atëherë si Van Drongelen e Gaviria nuk ia dolën të përfundonin në kohën e limituar pas fituesit të garës; e Peter Sagan rrezikoi të pësoi të njëjtin fat duke shpëtuar vetëm për dy minuta në Pireneje.

BRENGA

Por, problemi kryesor i UCI-së mbetet Team Sky, të cilët përsëri fituan renditjen e përgjithshme. Dhe për befasinë e shumicës ishte Geraint Thomas. Them befasi jo që Thomas nuk është i denjë për të fituar Tour de France, aq më pak pas një paraqitje të shkëlqyeshme këtë edicion, por që dikush tjetër nga Team Sky ‘guxoi’ të fitojë para Chris Froome. Vitin e kaluar kishim Mikel Landan që përkrahte Froome, diçka që këtë vit bënte Egan Bernal Gomez, përsëri për Froome, e jo për Thomas. Nuk guxojmë të harrojmë as kontributin e Kwiatkowskit në etapat malore, duke i bërë Team Sky vërtetë një ekip të kompletuar.

SI DO TË SHKOJË VUELTA d’ESPANA?

Por, titulli ekipor i takoi Movistar Team. Shkruhet që ekipi spanjoll do të garojë me treshen kryesore – Landa, Quintana, Valverde, edhe në Vuelta. Mbetet të shohim se kush do të vjen nga konkurrentët, për të provuar t’i marrë titullin eventual njërin nga këta tre. Kujtojmë që në Spanjë titullin e mbron Froome, e Quintana kishte fituar në vitin 2016. Ndoshta do të shohim edhe Fabio Arun aty, por për momentin të përqendrohemi në Tour de France.

BEFASITË

Po të mos përjashtohej vitin e kaluar, Sagan ndoshta këtë vit për të gjashtën herë do të fitonte fanellën e gjelbër. E fitoi bindshëm para Alexander Kristoff, por po të mbeteshin në garë pas Alpeve edhe Gaviria e Groenewegen, s’do të ishte një betejë aq e kotë kjo për sprinterin më të mirë.

Roglic befasoi të gjithë me fitoren në Pireneje, por, nuk ia doli të mbante podiumin në kronometër, duke përfunduar pas Froome. Dumoulin fitoi atë kronometër, por përsëri mbeti vetëm i dyti, sikur në Giro këtë vit. Holandezi ende nuk po ia del të gjej arratinë në ngjitje, dhe po vuan nga mungesa e përkrahësve. Kruijswijk me Roglic punuan mirë për LottoNL-Jumbo.

ZHGËNJIMET

Zhgënjimi më i madh duhet të jenë francezët Warren Barguil e Romain Bardet. Asnjëri nuk ia doli të zotëroj etapat malore, aq më pak ky i fundit i cili pos që nuk sulmonte në peloton, nuk përkrahte asnjëherë të vetme sulmuesit, në shumë raste Dumoulin. Për vendasit, befasi e këndshme ishte triumfi i Alaphilippe në dy etapa malore dhe titulli i përgjithshëm në këtë kategori; dhe fitorja e Pierre Roger Latoure tek të rinjtë. Francezi viteve të ardhshme mund të ketë një rival goxha të fortë në Egan Bernal Gomez.

Pa marrë parasysh kritikat dhe pakënaqësitë e UCI-së, ky Tour de France ishte më i mirë se ai i vitit të kaluar. Ndoshta për faktin që Froome nuk ishte i pandalshëm, por dominimi i Team Sky, përsëri po dëmton çiklizmin sikurse Golden State Warriors ligën NBA.