Krenaria e sportit kolektiv në Kosovë, basketbolli!

Kosova, në sferën e sportit, historikisht ka pasur suksese dhe vazhdon të ketë, kryesisht në disiplinat individuale. Në vitet 80-ta të shekullit të kaluar, boksierët dhe mundësit kanë qenë dominues dhe kanë sjellë medalje nga olimpiadat dhe kampionatet botërore. Në kohën e re dhe nën flamurin e shtetit të Kosovës, këtë kanë vazhduar ta bëjnë me suksesin më të madh xhudistët, në krye me Majlinda Kelmendin. Përveç disa viteve të suksesit të klubeve futbollistike “Trepça” dhe “Prishtina”, nuk mund të thuhet se kemi pasur suksese në sportet kolektive të shtetit të dikurshëm federativ.

Me plot gojë dhe pa asnjë diskutim, mund të themi që basketbolli është sporti kryesor ekipor apo kolektiv i cili në Kosovë po shënon hapa më të mëdhenj të zhvillimit dhe tani pas pranimit në organizmat ndërkombëtarë, po vijnë edhe rezultatet e para të suksesit. Kalimi i një faze paraeliminatore dhe kyçja në fazën kryesore mund të jetë një sukses modest në letër. Por, marrë parasysh historinë tonë dhe peripecitë e kaluara si shoqëri dhe shtet, fitoret e para të përfaqësueses sonë dhe kalimi i një pragu për të arritur në tjetrin medoemos se është sukses. Është sukses i madh. Renditja tanimë në mesin e 32 kombeve më të mira të basketbollit dhe fakti që në grup në atë apo këtë mënyrë do të ndeshemi me Spanjën e Gasolit, Francën e Parkerit, Kroacinë e Saricit apo Lituaninë a Greqinë, përbën një drithërimë dhe rrëqethje. Të bën krenar!

Kosova në grup e la pas vetes Maqedoninë, e cila u eliminua nga gara e mëtutjeshme. Kjo përfaqësuese ka qenë e katërta në Evropë në Eurobasketin e 2011-s. Mund të thuhet se nga ajo skuadër vetëm një lojtar ka qenë në përbërjen e ekipit sivjet (vetëm Çekovski 38-vjeç), por duhet edhe të kujtohet se kjo Maqedoni është e 34-ta në ranglistën e FIBA-s dhe ka qenë pjesëmarrëse në 4 prej 5 kampionateve të fundit evropiane. Veç kësaj, nuk i ka pasur problemet që i kemi pasur ne, kur është shkëputur nga shteti i përbashkët. Kosova është e 92-ta në ranglistë! Kosova e mposhti Estoninë, 84-tën në ranglistën e FIBA-s, po ashtu pa problemet e shkëputjes nga ish-BRSS-ja dhe shtetin që ka luajtur basketboll dhe ka marrë pjesë në kampionatet evropiane të viteve 1930-të.

Fitoret, të shkruarit e historisë dhe kalimi i fazave të kualifikimeve nuk duhet të hedh hi në sytë tanë se gjithçka është në rregull. Kosova luan me entuziazmin e debutuesit, me vullnetin e madh të lojtarëve dhe me luftën e madhe të cilën këta lojtarë e bëjnë në fushë. E ka pas vetes në Prishtinë një publik të zjarrtë dhe të mrekullueshëm. Ky vullnet dhe zjarr i debutuesit me kalimin e kohës do të zbehet nga pak. Mungesat kryesore individuale të lojtarëve tanë do të dalin edhe më tepër në pah dhe publiku i cili do të mësohet me suksese nuk do të ngazëllehet më me kalimin e një faze paraeliminatore. Do të kërkojë më tepër.

Si në Talin, ashtu edhe në Shkup, ekipi ynë luajti pjesën e parë në nivel të barabartë me kundërshtarin. Në Talin, pjesa e dytë ishte për t’u harruar dhe diferenca shkoi në minus 25 pikë. Në Shkup, në çerekun e fundit maqedonasit e bënë diferencën që u duhej. Ra në sy se sa shpejt e humbim ritmin, se sa shpejt mbrojtja jonë shndërrohet në vrimë ku kundërshtari e pason e topin pa e prekur parketin, si edhe se si në sulm fillojmë të mbështetemi në aftësitë individuale të Dardan Berishës.
Problemi i dytë i madh i yni janë gjuajtjet e lira. Parmbrëmë kemi dështuar në 11 tentime, me përqindje suksesi 58%. Kundër Maqedonisë në Shkup 9 herë kemi dështuar, duke kapur 55% të saktësisë. Në Talin, 70%. Në ndeshjet që shkojnë me rezultat të ngushtë dhe do të kemi me gjasë plot të tilla në fazën që vjen, kjo mund të shndërrohet në një taktikë demotivimi kundër nesh. Kur fillon një herë të mos qëllosh, vështirë se do të përmirësohesh.

Pas kësaj moshe vështirë se mund të përmirësohen aftësitë individuale të lojtarëve, por në një punë ekipore sistemike shpresa nuk vdesë që brenda një kornize të caktuar, përmirësime mund të ketë. Në NBA çdo vit jepet shpërblimi për lojtarin që përparon më së shumti. Prandaj, sidomos për ata që janë moshën 18-20 vjeçare ka hapësirë për zhvillim të mëtejmë. Drejtuesit e Federatës mund të kenë bërë mirë që në krye të Përfaqësuese A kanë sjellë një trajner të huaj me përvojë në basketbollin universitar amerikan. Duhet të mendojnë që në krye të grupmoshave të reja të sjellin po ashtu ekspertë të tillë dhe duke punuar sidomos me aspektin individual dhe kolektiv të të rinjve, të krijohet një bazë të rinjsh në çdo grupmoshë që pas disa vitesh do të krijojnë një bërthamë të mirë për përfaqësuesen A.