Bernard!

Asgjë më shumë se një udhëheqës gjakftohtë nuk kryen punë tek një popull gjaknxehtë!

Bernard Challandes mori një grup djemsh të rinj, pa shumë përvojë ndërkombëtare, të cilët po sulmoheshin në të gjitha drejtimet për një akt patriotik të cilin po bënin. Nuk ishin asgjë armiqtë e jashtëm që i mposhtën dy vite më parë sa ishin të brendshmit, fatkeqësisht!

Po të hedhim një trajektore me ndeshjen e parë garuese kundër Finlandës dhe shkatërrimin nga Kroacia një muaj më pas, me dy ndeshjet e fundit kundër Maltës dhe Azerbajxhanit ku shënuam nëntë gola pa pësuar asnjë; do të na nevojiteshin fleta shtesë për të pasqyruar rritjen e Kosovës në grafik.

GJENDJA TABELARE

Në qendër-mbrojtje e akullt, dy krahë mbrojtjeje që nuk ndalojnë vrapin për 90 minuta, dy mesfushorë qendror vizioni i të cilëve të çmend arkitekturën, dy krahë sulmi që prenë për merak drejt qendrës për goditje e diagonale, një qendërsulmues që të habit të gjithë me angazhimin e tij kreativ, dhe një gjysmësulmues i cili nga një lëndim vjen në një pozitë krejt të re për të, duke ofruar maksimumin.

Një bankë rezervë, gjithmonë e gatshme për të ofruar dyfishin e asaj që po ofrohet në fushë. Një lider, gjakftohtë i cili i mban të gjithë këta në tokë pasi u jep hovin për të arritur lartësitë e pabesueshme dy vite më parë.

Kjo është Kosova!

Ky është futbolli për të cilin si popull kemi marrë frymë, të cilën e kemi ndalur në momente historike. Momente si ky i të martës së 20 nëntorit.

Këta janë djemtë tanë, të cilët nuk u dorëzuar asnjë çast në rrugën e tyre. Janë djemtë që kanë dal nga një popull i cili me qindra mijëra u kthyen në vendin e gërmadhave ende pa bërë një javë nga fundi i luftës. Populli i cili kurrë nuk u dorëzua në rrugën drejt dashurisë ndaj sportit, ndaj futbollit, ndaj vendit të tyre.

Janë djemtë prindërve të së cilëve dy policë pushtues ua ndërprisnin edhe turnetë e futbollit të vogël; i detyronin të pastroheshin në lumenjtë për skaj arave të improvizura në fusha futbolli, ua shqyenin fanellat, e edhe ua shpërthenin topat! Për ta, ata sot shënojnë hat-trick, luajnë me zemër për 90 minuta!

Janë djemtë, të cilët ky popull i ndoqi me kilometra larg, i përkrahi fillim e fund edhe në ndeshjet më të vështira kur po zhvilloheshim. Popull i cili nuk hesht së kënduari e duartrokiti, përkrahjeje në diell e në shi. Popull i cili futbollin e ka armën më paqësore në përfaqësimin e virtyteve të cilat njollosen çdo ditë në sfera tjera.

Sot, jemi krenar me këta djem, me këtë trajner dhe stafin e tij, me të gjithë ata që kontribuuan për këtë sukses të parë për 27 vitet e kaluara. Të gjithë këta dolën nga ky popull që nuk diti të dorëzohet. Ky është suksesi i parë, dhe rruga përpara është edhe më e vështirë. Do të kemi ngecje, kthime mbrapa, por edhe kalime pengesash. Një gjë s’do ta kemi kurrë – dorëzimin!